به گزارش نبض تجارت و به نقل از روابط عمومی معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران، ششمین اجلاس روسای کمیسیون‌های شهرسازی و معماری کلانشهرها و مراکز استان‌ها و دومین اجلاس مشترک معاونین شهرسازی و معماری شهرداری‌ها با حضور حمیدرضا صارمی معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران، مهدی عباسی رییس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای اسلامی شهر تهران و رییس مجمع، جعفر شربیانی عضو کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر تهران، علی نیکزاد نماینده مجلس شورای اسلامی و محمد آیینی معاون وزیر راه و شهرسازی با محوریت "شهرهای ایمن، پایدار و همه شمول" در شهر اردبیل برگزار شد.
حمیدرضا صارمی در این اجلاس با بیان اینکه مورفولوژی شهرهای امروز محصول برنامه ریزی حداقل ۵۰ سال گذشته است، گفت: مورفولوژی شهرهای ۲۰ سال آینده نیز تابع تصمیمات و اقدامات امروز ما است و در میان تمام حوزه های مدیریت شهری، حوزه شهرسازی و معماری از جایگاه ویژه ای برخوردار است، چراکه اقدامات این حوزه، بافت و آینده شهرها را شکل می دهد.
وی ادامه داد: در این حوزه می توان با فکرهای مناسب، اقدامات خوبی را انجام داد اما ما معمولا در جلسات و کنفرانس ها در مورد دانسته هایمان از گذشته صحبت می کنیم و اشاره ای به نیندیشیده ها نداریم. مثلا این موضوع که چرا هیچکدام از طرح های توسعه شهری از جمله طرح های جامع و تفصیلی و موضعی و موضوعی، به صورت کامل محقق نمی شوند و اجرای آن ها با مشکل مواجه است؟ چرا با وجود اینکه می دانیم طرح های توسعه شهری ناموفق بوده اند، بازهم سراغ آن ها می رویم؟ چرا سراغ طرح های مسئله محور نمی رویم؟
معاون شهردار تهران با تاکید بر اینکه نمی توان شهرهای مختلف کشور را با مدل مشابهی از طرح های جامع و تفصیلی مدیریت کرد، اظهار داشت: امروز، اگر طرح های توسعه شهری تمام شهرهای کشور را در نرم افزارهای جدید بارگذاری کنیم، متوجه می شویم که تمام واژگان و مفاهیم آن ها یکسان است، این در حالی است که هر شهر، ویژگی های منحصر به فرد خود را دارد و نمی توان شهرهای مختلف را با یک مدل طرح جامع و تفصیلی اداره کرد.
صارمی با اشاره به اهمیت تحقق مدیریت یکپارچه شهری برای داشتن شهرهای موفق، گفت: تجربه جهانی نشان داده که تنها با شکل گیری مدیریت های محلی می توان، شهرها را به خوبی اداره کرد که این موضوع در قانون اساسی ما نیز به درستی دیده شده و شوراهای اسلامی شهر را به عنوان آخرین حلقه مردم سالاری قرار داده است. اما مسئله اینجا است که دولت باید به مدیریت های شهری اعتماد کند و وظایف خود را در حوزه حکمروایی شهری به مدیریت شهری واگذار کند.
وی اضافه کرد: مادامی که مدیریت واحد شهری به طور کامل محقق نشود، ما برای انجام بخشی از تصمیمات باید منتظر دولت بمانیم و بدین ترتیب، بخش هایی از امور شهر و مردم قفل می شود، این در حالی است که روند و سرعت تغییرات در نظام برنامه ریزی شهری بسیار پیچیده و زیاد است.
معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران با بیان اینکه یک تمرکزگرایی جمعیتی در شهرهای ایران وجود دارد، گفت: این تمرکزگرایی متاثر از آمایش سرزمین است که اکنون هم در کشور متولی ندارد.
صارمی با انتقاد از نظام برنامه ریزی کشور، بیان کرد: به دلیل برنامه ریزی های اشتباهی که از گذشته صورت گرفته، اکنون ما با پدیده نخست شهری در کشور مواجهیم و براساس آخرین سرشماری، حدود ۲۷ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر از جمعیت کشور، در ۱۹ کلانشهر سکونت دارند و این خود پیامدهایی از جمله گسترش بافت های فرسوده و ناپایدار، اسکان غیررسمی و... به دنبال دارد و علی رغم تلاش ها و اقدامات متعدد برای جبران پیامدها باز هم با مشکلات دیگری مواجه می شویم.
وی ادامه داد: کلانشهرهای کشور علی رغم تفاوت های جزئی که با هم دارند، با افق های مشترکی روبه رو هستند و طی سال های آینده تمام کلانشهرهای کشور، به هویت مشترکی می رسند. برای این افق های مشترک باید برنامه ریزی و موانع پیش روی آن ها برداشته شود. اساسا ضرورت دارد که هویت های جدیدی ذیل بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی برای آن ها تعریف شود.
معاون شهردار تهران با اشاره به اینکه گفته می شود، مدیریت های شهری متولی ارتقاء کیفیت زندگی هستند، اظهار داشت: برای کمک به ارتقاء شاخص های کیفیت زندگی، باید به سمت شهر انسان محور رفت اما تا زمانی که سفرهای متعدد خودرویی در شهر وجود دارد و تا زمانی که سفرهای شهری به سمت پیاده محوری نرود، در ارتقاء شاخص های کیفیت زندگی با مشکل مواجه خواهیم بود. ما اکنون با یک پارادوکس در تصمیمات و برنامه ها مواجهیم، به عنوان مثال از طرفی می گوییم سفرهای خودرویی در شهر باید کاهش یابد، از طرف دیگر ساخت پارکینگ برای ساختمان ها را الزام می کنیم که خود مشوقی برای خودرو محوری است و این موضوع، یکی از همان نیندیشیده های ما است.
صارمی افزود: یک اتفاق غیرعلمی از گذشته در شهرسازی ما افتاده، این است که استخوان بندی شهر براساس حرکت خودرو مشخص شده و اولین قانون شهرسازی نیز در سال ۱۳۰۸، قانون توسعه معابر بود لذا بخشی از مشکلات شهرهای ما متاثر از گذشته است.
صارمی در پایان با تاکید بر ضرورت تغییر در تکنولوژی ساخت و مصالح ساختمانی، گفت: سنت گرایی اگر به واپسگرایی بینجامد، بد است. ما با تغییر و به روز کردن تکنولوژی ساخت و استفاده از مصالح نوین، می توانیم کیفیت ساخت و عمر مفید ساختمان را افزایش دهیم که این امر، تولید ناخالص ملی را به طرز موثری افزایش می دهد. ما گاهی در نظام مدیریت شهری به وقت تصمیم گیری بر سر دو راهی هایی قرار می گیریم که باید به صورت علمی با آن برخورد کنیم تا به نتیجه مطلوب برسیم.