به گزارش نبض تجارت و به نقل از پایگاه خبری تحلیلی خطوط، هشتمین میزگرد ساخت مسکن‌های اقتصادی با حضور خشایار باقرپور، مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی شهر تهران- فرخ حبیبی، کارشناس تکنولوژی‌های نوین در حوزه مسکن- علی قلی جوکار، دبیر میز مسئولیت اجتماعی ستاد فرهنگی اجتماعی دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجید گودرزی، کارشناس حوزه مسکن برگزار شد.
در این میزگرد آقایان علی قلی جوکار و مجید گودرزی به عنوان مخالف و فرخ حبیبی و خشایار باقرپور به عنوان موافق طرح مسکن اقتصادی به بیان نقطه نظرات خود پرداختند.
جزئیات این گفتگو را در ادامه می‌توانید بخوانید:
خطوط: آقای باقرپور در خصوص طرح مسکن اقتصادی یک توضیح کوتاه بفرمایید؟
مقوله مسکن اقتصادی با شرایط اقتصادی کنونی در کشور یک الزام است و نمی‌توانیم آن را انتخاب تلقی کنیم. اینکه بخواهیم چنین طرحی را با ایده‌آل‌های ذهنی خود مقایسه کنیم فقط داریم یک پدیده را به تعویق می‌اندازیم، پدیده‌ای که بالاخره باید در کشور ما هم رخ دهد هرچند که تمام ماجرا اینگونه نیست چرا که سیر تنوعی خود را در چنین طرحی خواهیم داشت.
باقرپور، مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی شهر تهران: ما در حال گذار از یک سبک زندگی که متعلق به گذشته است به سبکی هستیم که نسل بعد از ما به آن پا می‌گذارد، در این گذار بنا بر الزاماتی که عمدتا منشا بیرونی از اراده افراد دارند به سمت اکونومیک شدن داریم حرکت می‌کنیم. تصور بنده این است مقوله مسکن اقتصادی با شرایط اقتصادی کنونی در کشور یک الزام است و نمی‌توانیم آن را انتخاب تلقی کنیم. اینکه بخواهیم چنین طرحی را با ایده‌آل‌های ذهنی خود مقایسه کنیم فقط داریم یک پدیده را به تعویق می‌اندازیم، پدیده‌ای که بالاخره باید در کشور ما هم رخ دهد هرچند که تمام ماجرا اینگونه نیست چرا که سیر تنوعی خود را در چنین طرحی خواهیم داشت پس نیاز داریم که بازه تعریف مسکن را گسترده‌تر کنیم چرا که با تنوع نیازها، سلایق و شرایط روبه‌رو هستیم.
خطوط: جناب آقای جوکار نظر شما را به عنوان مخالف طرح مسکن اقتصادی بشنویم
آپارتمان‌نشینی در متراژهای ۷۰ و ۸۰متری هم با آسیب همراه است چه برسد متراژ کوچک‌تر. از جمله آسیب‌ها در متراژ ۷۰متری می‌توان به کاهش فرزندآوری، کاهش روابط با خانواده و انواع و اقسام دیگر آسیب‌ها اشاره نمود حالا اگر چنین چیزی را به خانه ۲۵ یا ۳۰متری سوق دهیم آسیب‌ها بیشتر خواهد شد.
جوکار، دبیر میز مسئولیت اجتماعی ستاد فرهنگی اجتماعی دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی: ما یک جامعه تاریخی از عصر گذشته هستیم که تا کنون راه بسیار طولانی را طی کرده‌ایم. آن چیزی که ما را به اینجا رسانده، فرهنگ و قدرت فرهنگی کشور بوده است. با اینکه نمی‌خواهیم از واقعیت‌ها فرار کنیم اما در سرزمینی هستیم که بیش از یک میلیون کیلومتر مربع وسعت داریم. کشورهای خلیج فارس علی رغم اینکه برج‌های زیادی دارند اما از ساخت خانه‌های ویلایی غفلت نکردند. درست است که به آپارتمان‌نشینی تن داده‌ایم اما می‌توانیم همچنان بخشی از فرهنگ کشور را با خود به همراه داشته باشیم. آپارتمان‌نشینی در متراژهای ۷۰ و ۸۰متری هم با آسیب همراه است چه برسد متراژ کوچک‌تر. از جمله آسیب‌ها در متراژ ۷۰متری می‌توان به کاهش فرزندآوری، کاهش روابط با خانواده و انواع و اقسام دیگر آسیب‌ها اشاره نمود حالا اگر چنین چیزی را به خانه ۲۵ یا ۳۰متری سوق دهیم آسیب‌ها بیشتر خواهد شد. سیاست فرهنگی کشور این است که باید افزایش جمعیت داشته باشیم با چنین متراژهایی این موضوع تحقق پیدا نمی‌کند. معماری ساختمان‌ها باید نشانه‌ای از فرهنگ کشور داشته باشد.
خطوط: آقای حبیبی نظر خود را به عنوان موافق طرح بفرمایید؟
عدم تهیه مسکن از سوی جوانان بحران‌های اجتماعی جدیدی را به وجود می‌آورد از جمله ازدواج سفید، پارتنر داشتن، فرار از ازدواج، عدم قبول مسئولیت، ترس از آینده و… که به نظر بنده این موارد بحران و تهدیدی برای فرهنگ کشور است.
حبیبی، کارشناس تکنولوژی‌های نوین در حوزه مسکن: باید واقعیت جامعه را ببینیم نه اینکه بخواهیم آرمانی بررسی کنیم. تمامی افراد دوست دارند خانه ویلایی و دوبلکس داشته باشند اما آیا امکان چنین چیزی در جامعه امروز است؟ چالش‌هایی که آقای جوکار فرمودند درست است اما چرا جامعه به سمت آپارتمان اقبال دارد؟ به نظر بنده این اقبال از یک نیاز می‌آید؛ نیاز اولیه برای داشتن مسکن. هم‌اکنون یک واحد ۷۰ الی ۸۰متری مسکن مهر هم برای یک جوان دور از دسترس شده به طوری که انتظار خانه‌دار شدن جوانان به بالای ۱۰۰سال رسیده است. باید چالش‌های نداشتن مسکن را بررسی کنیم؛ عدم تهیه مسکن از سوی جوانان بحران‌های اجتماعی جدیدی را به وجود می‌آورد از جمله ازدواج سفید، پارتنر داشتن، فرار از ازدواج، عدم قبول مسئولیت، ترس از آینده و… که به نظر بنده این موارد بحران و تهدیدی برای فرهنگ کشور است. ۳ آیتم برای ساخت مسکن اقتصادی وجود دارد: یا باید از کیفیت بزنیم که می‌شود همانند مسکن‌هایی که در شهرهای جدید ساخته‌اند که به دلیل پایین بودن کیفیت ساخت مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. باید ببینیم قشر هدف چه می‌پسندد، نمی‌توانیم با میانگین سنی ۵۰ تا ۶۰سال جلساتی تشکیل دهیم که در آن برای جوان ۲۴ساله فرمول بپییچیم.
خطوط: آقای گودرزی در خدمت شما هستیم
هم‌اکنون در برهه‌ای قرار گرفته‌ایم که متاسفانه با تمامی ظرفیت‌های موجود در کشور یک سری طرح‌های عجیب و غریب را روی میز قرار می‌دهیم که برخی از آن‌ها ناشی از مافیا است. مسکن‌های ۲۵متری خانه نیستند چرا که خانه یک تعریفی دارد؛ یک فرقی باید بین خانه و لانه باشد، فضاهایی که کفتربازان برای کفترهایشان در نظر گرفته‌اند از ۲۵متر هم بیشتر است.
گودرزی، کارشناس حوزه مسکن: در ایران بدترین نوع ظلم در حوزه مسکن صورت می‌گیرد. هم‌اکنون در برهه‌ای قرار گرفته‌ایم که متاسفانه با تمامی ظرفیت‌های موجود در کشور یک سری طرح‌های عجیب و غریب را روی میز قرار می‌دهیم که برخی از آن‌ها ناشی از مافیا است. مسکن‌های ۲۵متری خانه نیستند چرا که خانه یک تعریفی دارد؛ یک فرقی باید بین خانه و لانه باشد، فضاهایی که کفتربازان برای کفترهایشان در نظر گرفته‌اند از ۲۵متر هم بیشتر است. متاسفانه هم‌اکنون بخش بزرگی از جامعه دچار استرس، اضطراب و فشارهای روحی و روانی شده‌اند، براساس آمارها ۳۵درصد از جمعیت کشور به دلیل رفتن به سوی سبک‌های غلط زندگی از جمله آپارتمان‌نشینی و فشار هزینه‌های مسکن دچار چنین آسیب‌هایی شده‌اند که ۱۲درصد از این ۳۵درصد دچار اختلالات شدیدتری هستند. هم‌اکنون داریم به سمتی می‌رویم که تعریفمان از خانه یک چهار دیواری شده است؛ این یک اشتباه است. طرح ملک ۲۵متری باعث تأسف است. در حال حاضر به جهت اینکه فشار را به حداکثر برسانند( به مرگ گرفته‌اند تا مردم به طبع راضی شوند) موضوع گرانی مسکن زبانزد است که از نظر بنده چنین گرانی عمدی است. اگر یک درصد زمین‌های ایران را به ساخت و ساز اختصاص دهیم، به هر ایرانی ۱۹۶متر زمین می‌رسد؛ ببینید ظرفیت چه‌قدر بزرگ است. مردم ایران در طول تاریخ یک روز خوش هم نداشته‌اند، دولت عمدا دارد کمبود ایجاد می‌کند. هم‌اکنون ۱/۸ میلیون هکتار زمین در اختیار سازمان ملی زمین و مسکن است که به مردم واگذار نمی‌کند؛ چرا برای مردم کمبود عمدی ایجاد می‌کنند؟ در کجای دنیا رفاه یک سلول بیشتر از ویلا است؟ هرچه خانه کوچک‌تر شود، رفاه کمتر و آسیب‌ها بیشتر خواهد شد. می‌خواهیم بخشی از رفاهیات را حذف و تکنولوژی وارد کنیم؛ این تکنولوژی خلاف است. فشار نباید به قدری باشد که مردم کشور اینگونه تحقیر در بخش مسکن را بپذیرند. متاسفانه قانونگذار از ترس مافیا بخش مسکن را کامل رها کرده است.