به گزارش نبض تجارت و به نقل دفتر ارتباطات و امور بین الملل شرکت ملی پست، با حضور علیرضا بای مدیرکل این دفتر از «محمدآرین بهزادپور» نوجوان 15 ساله تهرانی که بر اساس رای هیئت داوران از بین 120 نامه دریافتی، برگزیده پنجاه و دومین دوره مسابقه بین المللی نامه نگاری شد، تقدیر به عمل آمد.
مدیرکل دفتر ارتباطات و اموریین الملل شرکت ملی پست در این آیین با اشاره به اینکه موضوع مسابقه نامه نگاری سال ۲۰۲۳ با چشم اندازی به قوه تخیل نوجوانان در سراسر دنیا انتخاب شده، خاطرنشان کرد: «در این مسابقه از کودکان و نوجوانان خواسته شده بود، تصور کنند که یک ابرقهرمان هستند و مأموریت دارند تا تمام جاده‌های سراسر دنیا را برای کودکان ایمن سازند. آنها باید در نامه‌ای می نوشتند که به چه قدرت‌های خارق العاده‌ای نیاز دارند تا ماموریت خود را انجام دهند.» علیرضا بای با بیان اینکه 120 نامه از سرتاسر کشور به این دفتر رسیده است، گفت: «بر اساس رای هیئت داوران تعداد 3 نفر موفق به کسب رتبه برگزیده شدند.»
وی از برتر شدن نوجوان کنیایی در مسابقه نامه نگاری 2023 اتحادیه جهانی پست خبر داد و افزود: «نامه محمدآرین بهزادپور، نفر اول برگزیده این مسابقه ترجمه و به مقر اتحادیه جهانی پست واقع در برن سوئیس ارسال شد تا شانس نویسنده خوشفکر و خلاق کشور عزیزمان ایران در بین شرکت کنندگان عضو اتحادیه جهانی پست در سرتاسر دنیا سنجیده شود.»
در ادامه علیرضا بای، لوح سپاس امضا شده از سوی محمود لیائی معاون وزیر ارتباطات، رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل شرکت ملی پست را به همراه هدیه نقدی به وی اهدا کرد.
اتحادیه جهانی پستی همه ساله با هدف گسترش مهارت‌های نوشتاری برای گروه نوجوان، تشویق شرکت کنندگان به ابزار خلاقیت، اصلاح مهارت‌های زبانی از طریق نامه‌نگاری و کمک به تداوم روابط دوستانه بین‌المللی به‌عنوان یکی از ماموریت‌های اصلی خود، مسابقه بین المللی نامه نگاری را برگزار می کند.
متن نامه محمدآرین بهزاد پور بدین شرح است:
سلام دوست من ؛
امروز می خواهم درباره‌ی ماموریتی که به من داده شده برای تو بنویسم . ماموریتی که برای ایمن کردن جاده ها برای کودکان است. من خیلی دوست دارم تا بتوانم در این ماموریت موفق باشم. کاری انجام بدهم تا خانواده ها در کنار هم شاد و خوشحال باشند و در این کره زیبای خاکی با آرامش و سلامت زندگی کنند و به مانند پری سبکبال و رها، به مانند کوه ها استوار ، به مانند دشت های سبز و درختان پرگل آرام و زیبا، روزگار را سپری کنند.
جاده ها می توانند موجب آسایش و راحتی مردم باشند ولی در شرایطی می توانند برای کودکان و حتی بزرگسالان خطرآفرین باشند. امروزه سازمان های مسئول در حال تلاش برای ایمن سازی جاده ها هستند تا حوادثی که بر اثر نا امن بودن جاده ها اتفاق می افتد را کاهش دهند. با این حال متاسفانه هرساله تعداد زیادی از مردم در جهان به علت سوانحی که در جاده ها اتفاق می افتد، از بین می روند.
تعداد زیادی از تصادفات مربوط به عدم وجود نورمناسب در برخی جاده ها است. من به قدرت و نیرویی نیاز دارم تا تمام
جاده ها و اتوبان ها را مجهز به سیستم نوری هوشمند کنم که نور مناسب را در ساعت های مختلف شبانه روز و شرایط آب و هوایی مختلف تنظیم کند، یا پهپادهایی طراحی کنم که در تاریکی شب وقتی ماشین را مشاهده می کنند، به طور خودکار بر بالای آن حرکت کنند و جاده ها را نورانی کنند، ذرات زیبا و سفید نور در دل شب های جاده تلالو یابد و درخشش و زیبایی هایش در پهنای آسمان گسترانیده و نور و روشنایی شب های جاده را در بر گیرد.
برخی حوادث جاده ای مربوط به ریزش کوه ها است. به نظر تو برای حل این مشکل چه می توان کرد ؟
من دوست دارم که قدرتی داشته باشم تا ربات های غول پیکری طراحی کنم که هنگام زلزله و ریزش
کوه ها در جاده¬های کوهستانی از درون زمین بیرون بیایند و محافظی محکم و قوی برای سرنشینان
ماشین ها باشند تا از وقوع حوادث تلخ جلوگیری شود، بطوریکه کوه ها هم در جای خود استوار بمانند و فرو نریزند. من محکم بودن را از کوه ها می آموزم و راسخ و استوار در راه رسیدن به هدفم که طراحی ربات های محافظ است تلاش می کنم.
همانطور که میدانی، لغزندگی بسیاری از جاده ها در فصل زمستان باعث لیز خوردن ماشین¬ها می¬شود.
خیلی دوست دارم تا بتوانم اتوبان ها را مجهز به سیستم گرمایش زیرزمینی کنم تا هنگامی که برف می بارد و زمین ها یخ می زنند، این سیستم یخ ها را ذوب کند و مانع از ایجاد تصادفات بشود. با این کار خانواده ها و سرنشینان خودروها امنیت بیشتری خواهند داشت و بدون حادثه به مقصد می رسند. اما من برف را خیلی دوست دارم و فقط برف و یخبندان جاده ها را از بین می برم، چرا که وقتی برف می بارد طبیعت لباس سفیدش را بر روی دشت ها و کوه ها پهن می کند و با تابش
بی کران نور خورشید درخشش و زیبایی آن دو چندان می شود.
راستی دوست عزیز من ...
بخش نسبتاً زیادی از حوادث بر اثر بحران های طبیعی مثل وقوع سیل های شدید است که باعث حوادث غم انگیزی می شود. من به عنوان ابر قهرمان به دنبال نیروهایی هستم تا در هنگام وقوع سیل، جاده ها در یک تونل شیشه ای قرار بگیرند تا ماشین ها از خطر نجات پیدا کنند و جاده ها هم آسیب نبینند.
بچه ها هم می توانند از داخل ماشین، منظره اطراف تونل را تماشا کنند. تونلی که به واسطه وجود آب در اطرافش مانند آکواریومی است بدون ماهی ولی پر از زیبایی.
در پایان، نیرویی لازم دارم تا بتوانم جاده هایی را که از میان خانه های روستایی می گذرند را به مکان دیگری منتقل کنم تا احتمال تصادف کودکانی که در آن حوالی زندگی می کنند، کاهش یابد و کودکان بیشتری زنده و سالم بمانند، بزرگ شوند، به آرزوهایشان دست پیدا کنند و برای سرزمینشان بهترین انسان ها باشند.